نوري المالكي و اياد علاوي سومين خودرا از زمان اتنخابات پارلمانی این کشور در ماه مارس برگزار کردند। این ملاقات نیز بدون دستيابي به هيچ‌گونه نتیجه ای درباره تقسيم‌بندي قدرت در دولت آينده، خاتمه یافت.
پس از پايان اين ديدار علاوي در تماس‌هايي تلفني با «عمار حكيم» رئيس ائتلاف ملي عراق،«مسعود بارزاني» رئيس اقليم كردستان و مقتدي صدر رهبر جنبش صدر، آنها را در جريان گفت‌وگوهايش با نوري المالكي قرار داد.
«حيدر الملا سخنگوي ائتلاف العراقيه نيز با تائيد خبر بي‌نتيجه بودن گفت‌وگوهاي علاوي و مالكي افزود: «رهبران دو حزب العراقيه و ائتلاف دولت قانون در اين ديدار همچنان بر مواضع خود در مورد تصاحب پست نخست‌وزيري پافشاري كردند.
نوري المالكي و اياد علاوي در دومين ديدار خود نيز نتوانسته بودند به توافقي براي پايان دادن به بحران سياسي عراق براي تشكيل دولت آينده دست يابند. آنها در آن جلسه در مورد ضرورت رسيدن به توافق براي تشكيل دولت در مهلت زماني 14 جولاي موافقت كرده بودند كه اكنون با اين جلسه بي نتيجه دستيابي به اين توافق در زمان قانوني تعيين شده عليرغم تمديد دو هفته‌اي آن نيز در هاله‌‌اي از ابهام قراگرفته است.
اين در حالي است كه پيش از اين منابع آگاه عراق احتمال دادند كه تقسيم قوه‌مجريه بين ائتلاف دولت قانون و ائتلاف العراقيه به زودي عملي شود.
به گفته اين منابع، اگر اين توافق صورت بگيرد دو ائتلاف تلاش مي‌كنند كردها را به پذيرش پست رياست پارلمان ترغيب كنند.
بنا بر اين گزارش، ائتلاف دولت قانون خواهان سمت نخست‌وزير براي مالكي و سمت رياست‌جمهوري براي علاوي است اما ائتلاف العراقيه تلاش مي‌كند كه سمت نخست‌وزيري به علاوي و سمت رياست‌جمهوري به مالكي و رياست پارلمان به فواد معصوم، عضو ائتلاف كردستان عراق برسد.
این در حالی است که ائتلاف کردستان عراق در واکنش به این گزارش‌ها اعلام كرده كه ائتلاف کردستان همچنان ریاست‌جمهوری را حق کردها می‌داند و هرگز از آن چشم پوشی نخواهد کرد و جلال طالبانی همچنان تنها نامزد برای تصدی این پست است.
علاوي كه شيعه سكولار است در انتخابات پارلماني هفت مارس با اختلاف چند راي از مالكي پيشي گرفت. ائتلاف العراقيه به رهبري اياد علاوي 91 کرسي و ائتلاف دولت قانون 89 کرسي را کسب کرده اما تا كنون هيچ يک از گروه‌هاي سياسي عراق نتوانستند در انتخابات عمومي اخير، اکثريت 163 کرسي پارلمان را به خود اختصاص دهند.
اين دومين پارلمان عراق است که پس از حمله سال 2003 نيروي تحت فرمان آمريکا به اين کشور و سرنگوني رژيم «صدام» تشکيل ميشود.
نوری المالکی که چند دست وچند پا نیز از دیگران قرض گرفته و شدیدا پست نخست وزیری را چسبیده است چند روز پیش گفت :دخالتهای خارجی سبب عدم تشیکل دولت جدید در عراق شده است.پیش از این سخنان وی ،جوبایدن معاون رئیس جمهوری آمریکا به عراق سفر کرده و با مقامات این کشور و برندگان انتخابات پارلمانی دیدار وگفتگو نموده بود.علاوی سه روز پیش ازاین عازم دمشق شده بود و علاوه بر دیدار با بشار اسد رئیس جمهوری جوان این کشور با مقتدی صدر از رهبران ائتلاف ملی مخالف شخص نوری المالکی نیز دیار وگفتگو نموده بود.درواقع مذاکره علاوی پس از مذاکراتش با بشاراسد وصدر در دمشق وبا پشتگرمی به این دیدار صورات گرفت که نتیجه ای در برنداشت.
به موازات اختلافات داخلی میان اعضای ائتلاف ملی با یکدیگر و سایر ائتلافها با هم (العراقیه ،دولت قانون ،ائتلاف کردستان ) به لحاظ ماهوی و به تبع تاثیر عوامل وبازیگران خارجی منطقه ای (ایران،عربستان ،اردن ،ترکیه ،سوریه و...) وفرا منطقه ای (آمریکا و کشورهای اروپائی ) و تمامیت خواهی نوری الماکی و ایاد علاوی در کسب پست نخست وزیری و همینطور تاثیر برخی عوامل افراطی ازقبیل بعثی ها ،سنی های تندرو وابسته به القاعده و دامن زدن به اختلاف شیعه وسنی از سوی برخی عوامل داخلی و خارجی در مجموع سبب به تاخیر افتادن تشکیل مجلس ودولت جدید دراین کشور شده است.
دلایل فوق سبب گردیده که ظرف چند ماه گذشته برغم دیدارهای انجام شده میان رهبران کشور و احزاب و مشارکت کشورهی دیگر دولت جدید عراق متولد نگردیده و حتی ایجاد ائتلاف جدید تحت عنوان ائتلاف پیمان ملی، توسط ائتلافهای دولت قانون برهبری المالکی و ائتلاف ملی برهبری عمارحکیم در پارلمان این کشور( که تنها با اولین نشست خود رئیس سنی خودرا برگزید و دیگر هیچ) نتوانست ره به جائی ببرد.
اینک ملت عراق علاوه بر اینکه کماکان دارای مشکلات امنیتی و چندروزیکبار شاهد عملیات انتحاری وبمب گذاریهای افراطیون در مناطق مختلف خود است ،از معضلات اقتصادی ،بهداشتی ،اجتماعی و... هم رنج می برد.و دراین شرایط هنوز معلوم نیست که در چه زمانی رئیس پارلمان و نخست وزیر جدید وکابینه تعیین خواهند شد.
در مجموع عواملی که منجر به بروز وضعیت بلا تکلیفی در عراق شده و بصورت کلی ازآنها نانم برده شد.به نظر می رسد عاملی که بیشترین تاثیر را در ایجاد چنین وضعیتی در عراق دارد ،هوای نفسی است که از رهگذر میل افراطی به قدرت در نوری الماکی در وهله اول و ایاد علاوی در وهله دوم وجود دارد . تا زمانی که سیاستمداران نتوانند جهاد اکبر نموده و بر نفس سیر ناپذیر دنیا طلبی (مقام طلبی و پروت طلبی وافر)غلبه نمایند، نمی توان انتظار داشت که ،مرم سالاری و به تبع آن شایسته سالاری ،قانونمندی و خدمت گذاری بی منت و بدون اغراق و شعار در کشور حاکم باشد و از این مسیر ملتها به سروسامان وکشورهها به توسعه همه جانبه برسند.
نوری المالکی که خود با شعار دموکراسی و ملت دوستی ور فضای نسبتا دموکراتیک به قدرت رسیده ،اکنون به قاعده بازی تن نمی دهد و با زیاده خواهی و منیت نمی خواهد پست نخست وزیری را رها کند تا اگر زمینه آن فراهم شد باردیگر براساس مولفه های دموکراسی به قدرت با زگردد. یعنی نقش رای مردم عینیت یابد .به هرحال ائتلاف او رای کمب ندارد و 2 رای از ائتلاف علاوی کمتر دارد.سایر ائتلافها واحزاب هم دارای آرائی هستند .بدیهی و طبیعی است که همه آنها باید با توجه به میزان آرائی که کسب نموده اند در روند تشکیل مجلس و دولت سهم داشته باشند.
اگر این قوه نفسانی را آقایان کنار بگذارند و به سرنوشت ملت و عراق بیندیشند مشکل حل خواهد شد .مشکل بیشتر روانشناسانه است تا سیاسی .در غیر اینصورت همه آنها در راستای ذبح نمودن مردم سالاری نوین در عراق که انصافا علیرغم همه مشکلات موجود ،در فرصت اندک به سطح بسیار خوبی رسید( وانتخاباتی که برگزار شد ،تا حدود زیادی سالم و دموکراتیک بود ،به نحوی که در مقایسه با برخی کشورهای منطقه و جهان در ردیفهای اول قرار می گیرد.)
تجربه چند ماهه نشان داده است که رهبران ائتلافها همزمان نمی توانند رئیس مجلس ،رئیس جمهور و نخست وزیر را معین کنند .پس باید منطقی و ملی بیندیشند و در جهت تقویت وحدت گام بردارند .
بهتر است ابتدا اعضای پارلمان رئیس خود را تعیین کند ،سپس مجلس رئیس جمهور را ودر نهایت رئیس جمهور ایاد علاوی را با توجه به اینکه رهبر ائتلاف پیروز است بعنوان نخست وزیر به مجلس معرفی نماید تا او از مجلس رای اعتماد اخذ نماید .بدیهی است رای اعتماد گرفتن او مشروط به معرفی اعضای کابینه دولت از میان اعضای سایر ائتلافها و احزاب خواهد بود /باید عدالت را مرعی دارد تا بتواند موفق شود.اگر علاوی نتوانست رای پارلملن را بگیرد .رئیس جمهور نوری المالکی را که ائتلافش پس ار ائتلاف علاوی بیشترین رای رادارد به عنوان نخست وزیر به مجلس معرفی نماید .اگر نشد ائتلافهای بعدی را معرفی نماید تا بالاخره دولت جدید تشکیل شود.البته عنصر زمان ملحوظ خواهدبود وهر کسی که معرفی میسود در محدوده زمانی مشخصی باید بتواند دولت را تشکیل دهد.
این روش مستلزم این است که علاوی و مالکی در گامهای اول و دوم برای ریاست مجلس و ریاست جمهوری نامزد نشوند و از سایر شخصیتهای مطرح و توانمند ائتلافها برای این دو پست استفاده شود.(مگر اینکه خودشان مایل به نخست وزیر شدن نباشند و طالب نامزدی برای دومقام مذکور شوند)در نهایت ازمیان این دو فردی که نتوانست نخست وزیری را احراز کند ،بعنوان رهبر ائتلاف یا حزب مخالف یا منتقد در پارلمان فعالیت نماید و عملکرد دولت را زیر ذره بین گرفته و دربرابر ملت از آنها تمجید یا تنقید کند.
بدیهی است طی این مراحل عمدتا یک سرمایه معنوی می خواهد وآن مبارزه با نفس است و جهاد اکبر.که البته سخت است مخصوصا برای کسی که مزه قدرت را چشیده باشد .اما اگر به ملت خود وآینده کشور علاقمنداست باید چنین کند تا درمحضر خداوند یکتا وملت خویش رو سفید باشد ودر جهان آخرت از آفریدگار خود به بخاطر رضایت ناس و ربش پاداش نیکو بیندو درتاریخ نام نیکی از خود برجای گذارد.
راه زیاد دوری نرویم واز مرده ها هم سخن نگوئیم ،همین ماهاتیر محمد در مالزی با نیمه موکراسی که ایجاد نمود و روند دموکراتیک را استمرا بخشید به دست خود از قدرت کنار کشید در شرایطی که ملت مالزی هم راضی بود ومی توانست ریاست خودرا ادامه دهد .اما او ریاست نکرد بلکع مدیریت کرد و وقتی از قدرت خداحافظی کرد کارنامه بیست یا سی ساله خودرا به مردم ارئه نمود که با اعداد وارقام وبالعینه خدماتش روشن وواضح بود.او مالزی را از عدد 1 به 100 رساند.
به هرحال رهبران امروز عراق و دیگر کشورهاباید کلاه خودرا قاضی کنند واز یک سو تاریخ را اگر می دانند ،دقت کنند واگر نمی دانند بخوانند ،بدانند و بفهمند و از سوی دیگر به روز مرگ ،جهان آخرت و اینکه پس از مرگشان چه چیزی به یادگار می گذارند بیندیشند ،سپسس فکرککن که چه بگویند وچگونه تصمیم بگیرند و به چه نحوی عمل کنند.رهبران عراق نیازی نیست جای دور بروند همین صدام حسین ویاران معدوم اورا ببینند و همینکه در آستانه محاکمه مجدد طارق عزیز معاون نخست وزیر ووزیر امورخارجه صدام قرار دارند کافیست. اگر عمیق تر بخواهند ببینند معاویه ویزید را بیاد آورند و عاقبت آنها را درنظر بگیرند و به مولی علی (ع) وسالار شهیدان حضرت امام حسین (ع) در عمل وبادرک عمیق ونه با شعار و عوامفریبی تاسی نمایند ودینداری ،مردمداری و مملکتداری را تا حدودی بیاموزند .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر