روزگذشته در خبرها آمده بود که صالحی در نشست با اعضای کمیسیون سیساست خارجی وامنیت ملی مجلس شورای اسلامی گفته است که کار سخت افزاری نیروگاه به اتمام رسیده وتستهای اصلی هم تمام شده وتنها تست ایمنی درحال انجام است ونیروگاه در ماههای اولیه سال 1389در مدار قرار خواهد گرفت।
اینکه رئیس سازمان انرژی اتمی ودیگر مقامات کشور دقیقا نمی توانند تاریخ دقیق شروع به کار نیروگاه اتمی بوشهر را اعلام نمایند قابل تامل فراوان است .।این نشان می دهد که متولیان امر، خود نسبت به زمان دقیق راه اندازی این نیروگاه شک وتردید دارند।
اساسا قابل پذیرش نیست که نیروگاهی که اتمی خواهد بود وساخت اجزاء مختلف آن وکلیه امور سخت افزاری ونرم افزاری مربوطه دقت بسیاری می طلبد تاریخ دقیق راه اندازیش مشخص نباشد ।اگر این بی دقتی در اعلام زمان شروع بکار نیروگاه وجوددارد چگونه می توان به بقیه کارهای حساس انجام شده اطمینان داشت؟
باید خاطر نشان ساخت که بیش از یک دهه است که روسها به بهانه های مختلف زمان راه اندازی نیروگاه اتمی بوشهر را هر شش ماه وسال به شش ماه وسال بعدی موکول می نمایند। ودلایلی که برای تاخیر ارائه می دهند ،از منطق علمی برخوردار نیست وبیشتر ماهیت سیاسی دارد ।
رفتار مسکو اثبات کرده است که آنها به رابطه با ایران بعنوان کارت بازی می نگرند واز موضع نیروگاه بوشهر ،همکاریهای دفاعی من جمله سیستم دفاع موشکی اس_300،همکاری در سازمان بین المللی انرژی اتمی ،مسائل مربوط به دریای خزر و همکاری منطقه ای در قفقاز وآسیای مرکزی و... همواره بعنوان کارت استفاده نموده اند.।
مسکو اساسا از غنی سازی اورانیوم با هر درصدی در ایران مخالف است وهمواره در پی آن است که ایران را در رابطه با صنایع مختلف بویژه سوخت هسته ای وابسته به خود نگاه دارد।।روسها از زمانی که ایران اعلام کرد غنی سازی اورانیوم را آغاز نموده ،در تکمیل نیروگاه بوشهر تعلل وتاخیر را بیشتر کردند.دوستان روس همواره در شورای حکام آژانس انرژی اتمی وشورای امنیت علیه ایران رای داده اند اما لافهای دگر زده اند و امتیازات لازم را از بازیگران رقیب دریافت کرده اند।اکنون نیز می گویند اگر تهران به درخواست جامعه بین المللی تن ندهد تحریم این کشور ناگزیر خواهد بود।
قدر مسلم این است که روسیه بیش از آمریکا وغرب علاقمند نیست که ایرانی قوی در کنار دریای خزر وقفقاز باشد اما صرفا برای کسب منافع خود با کارت ایران بازی میکند ونامش را همکاری با ایران می نهد।.
جالب تر آن است که برخی ناکارشناسان روابط تهران -مسکو را استراتژیک می دانند در حالیکه اساسا دوکشور به دلایل مختلف نمی توانند مناسبا ت استراتژیک داشته باشند।اصولا مناسبات استراتژیک در سه سطح همکاری ،شراکت واتحاد صورت می پذیرد وزمینه های آن باید ازقبل فراهم باشد وهمگرائی ومنافع مشترک بین دوکشور موجود باشد।درحالیکه همگرائی و منافع مشترکی به معنی اخص آن میان دوکشور وجودندارد।البته در برخی محورها در برخی زمانها ومکانها منافع مشترکی بین دوکشور پدیدار می گردد که مقطعی وگذرا است ।مسلما در اینگونه موارد باید دوکشور همکاری نمایند چرا که به نفع ایران نیز می باشد।از سوی دیگر در برخی موضوعات ، اختلاف مواضع ومنافع هم بین دو کشور مشاهد ه می شود।از। آن جمله در مسائل مربوط به قفقاز ،آسیای مرکزی ،دریای خزر ،مسلمانان در روسیه ،انتقال انرژی از منطقه و...
با نگرش به مطالب مختصر فوق ومواضع وعملکرد روسها در گذشته وبا توجه باینکه هنوز پرونده باصطلاح هسته ای ایران بسته نشده وگاه وبیگاه سخن از حمله به نیروگاه اتمی بوشهر می شود بنظر می رسد تععل روسها در راه اندازی این نیروگاه استمرار یابد ।واینکه رئیس سازمان انرژی اتمی حداقل، ماه راه اندازی این نیروگاه را نمی داند (چه رسد به روز آن )در این نکته نهفته است। .غربیها به روسها گفته اند تا زمان بسته شدن پرونده هسته ای ایران ، سوخت به این نیروگاه تزریق نشودوقدری هم مشکل سخت افزاری داشته باشد تا در صورت لزوم بتوانند مورد حمله قرار دهند هرچند که احتمال این اقدام ضعیف است اما منتفی نیست।کشورهای حاشیه خلیج فارس هم که نگران این موضوع هستند به غربیها وروسها فشار وارد می سازند که نیروگاه فعلا راه نیافتد।।
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر