براساس علاقه، تجربه و رشته تحصیلی، روزانه در کنار مراجعه به برخی سایتهای مستقل ونسبتا صادق ساعاتی را هم به مطالعه برخی روزنامه های غیر مغرض در خصوص مسائل داخلی، سیاست خارجی وروابط بین الملل اختصاص میدهم.نظر باینکه متاسفانه در کشورمان امکان طرح دیدگاههای منتقدانه در رسانه ملی وجود ندارد وتعداد روزنامه های منتقد وغیر متملق وخوانندگان نیزاندک است وآحاد مردم امکان استماع ،مشاهده ومطالعه نظرات انتقادی را ندارند؛ خیلی انگیزه برای ابرازنظرنمانده است .علیرغم چنین وضعیتی، دین ملی ،شرعی و بدهکاری ما به شهدای انقلاب، جنگ تحمیلی وایثارگران وازاین رهگذرعذاب وجدان حاصله، مانع از ترک عادت میشود.لذا مصمم شدم درمحضر یکتای بی همتا وملت فهیم وجسورنکاتی را که با مشاهده برخی اظهار نظر های مغرضانه وعوام فریبانه به ذهنم خطور می کند برای علاقمندان به منافع ملی مطرح نمایم .هرچند که محتمل است برخی را ناخرسند وعصبانی کرده باشم.
در صفحه 11مورخه24/5/1388روزنامه آفتاب یزد درخبری به نقل از ایرنا خواندم که جناب سرگئی دروزیلوفسکی استاد ومحقق دانشگاه روابط بین الملل وابسته به وزارت امور خارجه روسیه گفته است؛ ایران وروسیه منطقه را دردست دارند این دوکشور دوست وهمسایه همکاریهای بسیار نزدیکی در امور منطقه ای دارند ....ارامش در منطقه قفقاز وآسیای مرکزی در در جه اول به دلیل سیاست واحد مسکو وتهران است .وی سیاست ایران در مناطق مذکور را بسیار سنجیده دانسته و افزوده بود ایران از اقدامات روسیه برای تامین ثبات در این منطقه حساس ومهم حمایت میکند.ایران وروسیه باید تمهیداتی را فراهم کنند که قدرتهای بزرگ در منطقه حضور نداشته باشند.؛
همچنین درمورخه 26/5/1388همان روزنامه در همان صفحه وبه نقل ازهمان خبرگزاری خواندم که جناب الکساندر سادونیکف سفیر روسیه درایران گفته است ؛ایران وروسیه به عنوان بازیگران اصلی منطقه قفقاز همواره خواستار این هستند که قفقاز شاهد هیچ صحنه درگیری نباشد وصلح و آرامش دراین منطقه حکمفرما باشد؛
از آنجائیکه نگارنده قریب 30سال از عمربر باد رفته اش را به تحصیل و تحقیق وکار اجرائی در خصوص مسائل بین المللی منطقه ای و سیاست خارجی کشورش اختصاص داده با ملاحظه اظهارات این دو سیاستمدارمتعجب و متحیر شدم.البته سخنان آنها در صورتیکه واقعیت داشت بسیار خوشحال کننده می نمود.آنچه مرابیشتر آزرده کرد این است که آقایان ،کارشناسان واگاهان ایران عزیز را چگونه می پندارند
لذا سوالاتی را از ایشان ومسئولین ذیربط مطرح ونظراتم رانیزباطلاع خوانندگان علاقمند می رسانم.
1-مواردی را از همکاریهای بسیار نزدیک تهران –مسکو در قفقاز ونتایج انها را اعلام نمایند.ایا ممانعت روسیه از میانجی گی ایران در بحران قره باغ ،.عدم دعوت از ایران جهت شرکت در اجلاس روسای پارلمانهاودبیران شورای امنیت ملی سه کشور قفقاز وروسیه ،همکاری محسوب میشود.
2-منظور از آرامش در قفقاز چیست.در شرایطی که هنوز بحران قره باغ که به دست مسکو عارض شده حل وفصل نگردیده ودر گرجستان بحران به دست مسکو تشدید شده و مناطق ابخازیا واوستیای جنوبی که جز خاک گرجستان است از سوی روسیه اشغال شده و برخلاف قوانین بین المللی از سوی روسیه شناسائی شده است.
3-کدامین سیاست سنجیده تهران در قفقاز موردرضایت مسکو است.ایا مواضع منفعلانه تهران در قبال حوادث مناطق مسلمان نشین روسیه من جمله چچن وتحولات گرجستان ومناقشه قره باغ مورد پسند مسکو است.
4-ایا عدم تحرک تهران در قفقاز که به دلیل مشکلات ایجاد شده از سوی روسیه می باشد ایران را به یک بازیگر اصلی در این منطقه تبدیل نمده است.
5-ایا زمانیکه مسکو در اردیبهشت سال 1371 سبب شکست مذاکرات صلح درتهران شد وهمزمان با امضای بیانیه صلح توسط روسای جمهور وقت ایران اذربایجان وارمنستان شهر تاریخی شوشا با مساعدت مسکووهمکاری عناصر خائن در اذربایجان به تصرف ارمنستان در امد ایران بازیگر اصلی بود.در حالیکه تهران از مسکو نیز جهت شرکت در این اجلاس دعوت نموده بود اما احدی شرکت نکرد.
6-ایا حضور نظامی روسیه در ارمنستان و کمک تسلیحاتی به این کشور از نقش صلح امیز مسکو در قفقاز حکایت میکند.
7-ایا تلاش و فشار مسکو به ارمنستان جهت ممانعت از انتقال گاز ایران به سایر مقاصد از طریق این کشور حاکی از نقش تنش زدائی مسکو در منطقه است.
8-ایا رفتار متناقض مسکو در قبال مناطق ابخازیا واوستیای جنوبی و مناطق مسلمان نشین روسیه مانند چچن واینگوش و...نشان از تلاشهای صلح امیز روسیه در قفقاز است.
9-ایا همسوئی روسیه با غرب در ممانعت از حضور ایران در طرحهای انتقال انرزی به اروپا حاکی از همکاری بسار نزدیک تهران –مسکو در منطقه است.
10-ایا ناخرسندی مسکو از انتقال گاز ایران به ترکیه وانتقال گاز ترکمنستان به ایران وایجاد مشکلات در ان راستا وتبدیل شدن به رقیب برای ایران در شرایطی که ترکیه با ایران مرز طولانی دارد معنی همکاری تهران –مسکو را به ذهن متبادر می سازد.
11-آیاعدم اجازه روسیه به کامیونهای ایرانی جهت تردد از مسیر جمهوری اذربایجان به روسیه که منجر به کاهش صادرات ایران به این کشور شد نمونه دیگری از همکاریهای تهران –مسکودر قفقاز محسوب میشود. وبسیاری سوالهای دیگر که باید مسکو به انها پاسخ دهد.در این مقال صرفا سوالاتی در خصوص منطقه قفقاز مطرح شد.انشاالله در فرصتهای بعدی سوالات زیادی درخصوص مسائل دریای خزر،.نیروگاه اتمی بوشهر، .مسائل دو جانبه ،.منطقه ای وبین المللی از مسکو خواهم نمود.
اما سوال مهمتر در خصوص قفقاز از مسکو این است که ایا عدم همکاری مسکو با تهران در مسائل امنیتی ،.اقتصادی ،سیاسی ،فرهنگی وممانعت از تلاشهای تهران در این منطقه به نفع روسیه شد یا پای دیگربازیگران فرا منطقه ای را به قفقاز واسیای مرکزی باز نمود.
مسکو علیرغم یکه تازهایش در قفقازنتوانست
1-مانع ازاحداث خط لوله نفت باکو-تفلیس –جیحان.خط لوله گاز بکو-تفلیس –ارزروم شود.
2-مانع ازامضای پیمان مشارکت برای صلح با ناتوو امضای سند همکاریهای انفرادی با این سازمان از سوی کشورهای عضو اتحادیه کشورهای مشترک المنافع شود.
3-مانع از نفوذ سیاسی ،امنیتی ،اقتصادی وفرهنگی غرب در این منطقه شود.
همانگونه که هویداست مسکو با اتخاذ سیاستهای ناشیانه، بخشی از منلفع خود وبخش زیادی از منافع ایران وکشورهای قفقاز را زائل کرد.تهران نیز به دلیل مشکلاتی که با غرب بویزه امریکا دارد و موضوع انرزی اتمی بوشهر که تکلیف ان نیز علیرغم وعده های مکرر مسکو هنوز هم مشخص نشده در برابر اینگونه اقدامات مسکو تا کنون نتوانسته موضع قاطع ومقتدرانه ای را اتخاذ نماید.سوال عمده تری که به ذهن می آید این است که در چارچوب منافع ملی کشورمان وبراساس قاعده هزینه –فایده ،آیاعدم سود ،زیان است یا عدم زیان، فایده.قطعا از منظر منافع ملی ،عدم سود ،زیان است وسیاست خارجی تهران عمدتا بر پایه عدم زیان ،سود است پی گیری میشود.
در صفحه 11مورخه24/5/1388روزنامه افتاب یزد درخبری به نقل از ایرنا خواندم که جناب سرگئی دروزیلوفسکی استاد ومحقق دانشگاه روابط بین الملل وابسته به وزارت امور خارجه روسیه کفته است ایران وروسیه منطقه را دردست دارند این دوکشور دوست وهمسایه همکاریهای بسیار نزدیکی در امور منطقه ای دارند ....ارامش در منطقه قفقاز واسیای مرکزی در در جه اول به دلیل سیاست واحد مسکو وتهران است .وی سیاست ایران در مناطق مذکور را بسیار سنجیده دانسته و افزوده بود ایران از اقدامات روسیه برای تامین ثبات در این منطقه حساس ومهم حمایت میکند.ایران وروسیه باید تمهیداتی را فراهم کنند که قدرتهای بزرگ در منطقه حضور نداشته باشند.
همچنین درمورخه 26/5/1388همان روزنامه در همان صفحه وبه نقل ازهمان خبرگزاری خواندم که جناب الکساندر سادونیکف سفیر روسیه درایران گفته است ایران وروسیه به عنوان بازیگران اصلی منطقه قفقاز همواره خواستار این هستند که قفقاز شاهد هیچ صحنه درگیری نباشد وصلح و ارامش دراین منطقه حکمفرما باشد
از انجائیکه نگارنده قریب 30سال از عمربر باد رفته اش را به تحصیل و تحقیق وکار اجرائی در خصوص مسائل بین المللی منطقه ای و سیاست خارجی کشورش اختصاص داده با ملاحظه اظهارات این دو سیاستمدارمتعجب و متحیر شدم.البته سخنان انها در صورتیکه واقعیت داشت بسیار خوشحال کننده می نمود.انچه مرا ازرده کرد این است که اقایان کارشناسان واگاهان ایران عزیز را چگونه می پندارد/
لذا سوالاتی را از ایشان ومسئولین ذیربط مطرح ونظراتم رانیزباطلاع خوانندگان علاقمند می رسانم.
1-مواردی را از همکاریهای بسیار نزدیک تهران –مسکو در قفقاز ونتایج انها را اعلام نمایند.ایا ممانعت روسیه از میانجی گی ایران در بحران قره باغ .عدم دعوت از ایران جهت شرکت در اجلاس روسای پارلمانهاودبیران شورای امنیت ملی سه کشور قفقاز وروسیه همکاری محسوب میشود.
2-منظور از ارامش در قفقاز چیست.در شرایطی که هنوز بحران قره باغ که به دست مسکو عارض شده حل وفصل نگردیده ودر گرجستان بحران به دست مسکو تشدید شده و مناطق ابخازیا واوستیای جنوبی که چز خاک گرجستان است از سوی روسیه اشغال شده و برخلاف قوانین بین المللی از سوی روسیه شناسائی شده است. 3-کدامین سیاست سنجیده تهران در قفقاز موردرضایت مسکو است.ایا مواضع منفعلانه تهران در قبال حوادث مناطق مسلمان نشین روسیه من جمله چچن وتحولات گرجستان ومناقشه قره باغ مورد پسند مسکو است.4-ایا عدم تحرک تهران در قفقاز که به دلیل مشکلات ایجاد شده از سوی روسیه می باشد ایران را به یک بازیگر اصلی در این منطقه تبدیل نمده است.5-ایا زمانیکه مسکو در اردیبهشت سال 1371 سبب شکست مذاکرات صلح درتهران شد وهمزمان با امضای بیانیه صلح توسط روسای جمهور وقت ایران اذربایجان وارمنستان شهر تاریخی شوشا با مساعدت مسکووهمکاری عناصر خائن در اذربایجان به تصرف ارمنستان در امد ایران بازیگر اصلی بود.در حالیکه تهران از مسکو نیز جهت شرکت در این اجلاس دعوت نموده بود اما احدی شرکت نکرد.6-ایا حضور نظامی روسیه در ارمنستان و کمک تسلیحاتی به این کشور از نقش صلح امیز مسکو در قفقاز حکایت میکند.7-ایا تلاش و فشار مسکو به ارمنستان جهت ممانعت از انتقال گاز ایران به سایر مقاصد از طریق این کشور حاکی از نقش تنش زدائی مسکو در منطقه است.8-ایا رفتار متناقض مسکو در قبال مناطق ابخازیا واوستیای جنوبی و مناطق مسلمان نشین روسیه مانند چچن واینگوش و...نشان از تلاشهای صلح امیز روسیه در قفقاز است.9-ایا همسوئی روسیه با غرب در ممانعت از حضور ایران در طرحهای انتقال انرزی به اروپا حاکی از همکاری بسار نزدیک تهران –مسکو در منطق است.10-ایا ناخرسندی مسکو از انتقال گاز ایران به ترکیه وانتقال گاز ترکمنستان به ایران وایجاد مشکلات در ان راستا وتبدیل شدن به رقیب برای ایران در شرایطی که ترکیه با ایران مرز طولانی دارد معنی همکاری تهران –مسکو را به ذهن متبادر می سازد.11-عدم اجازه روسیه به کامیونهای ایرانی جهت تردد از مسیر جمهوری اذربایجان به روسیه که منجر به کاهش صادرات ایران به این کشور شد نمونه دیگری از همکاریهای تهران –مسکودر قفقاز محسوب میشود. وبسیاری سوالهای دیگر که باید مسکو به انها پاسخ دهد.در این مقال صرفا سوالاتی در خصوص منطقه قفقاز مطرح شد.انشاالله در فرصتهای بعدی سوالات زیادی درخصوص مسائل دریای خزر.نیروگاه اتمی بوشهر .مسائل دو جانبه .منطقه ای وبین المللی از مسکو خواهم نمود.
اما سوال مهمتر در خصوص قفقاز از مسکو این است که ایا عدم همکاری مسکو با تهران در مسائل امنیتی .اقتصادی سیاس وفرهنگی وممانعت از تلاشهای تهران در این منطقه به نفع روسیه شد یا پای دیگربازیگران فرا منطقه ای را به قفقاز واسیای مرکزی باز نمود.
مسکو علیرغم یکه تازهایش در قفقازنتوانست
1-مانع ازاحداث خط لوله نفت باکو-تفلیس –جیحان.خط لوله گاز بکو-تفلیس –ارزروم شود.
2-مانع ازامضای پیمان مشارکت برای
صلح با ناتوو امضای سند همکاریهای انفرادی با این سازمان از سوی کشورهای عضو اتحادیه کشورهای مشترک المنافع شود.
3-مانع از نفوذ سیاسی امنیتی واقتصادی وفرهنگی غرب در ای منطقه شود.
همانگونه که هویداست مسکو با اتخاذ سیاستهای ناشیانهد بخشی از منلفع خود وبخش زیادی از منافع ایران وکشورهای قفقاز را زائل کرد.تهران نیز به دلیل مشکلاتی که با غرب بویزه امریکا دارد و موضوع انرزی اتمی بوشهر که تکلیف ان نیز علیرغم وعده های مکرر مسکو هنوز هم مشخص نشده در برار اینگونه اقدامات مسکو تا کنون نتوانسته موضع قاع ومقتدرانه ای را اتخاذ نماید.سوال عمده تری که به ذهن ماید این است که در چارچوب منافع مل کشورمان وبراساس قاعده هزینه –فایده ایا یا عدم سود زایت است یا عدم یزان فایده.قطعا از منظر منافع ملی عدم سود زیان است وسیاست خارجی تهران عمدتا بر پایه عدم زیان سود است پی گیری میشود.
در صفحه 11مورخه24/5/1388روزنامه آفتاب یزد درخبری به نقل از ایرنا خواندم که جناب سرگئی دروزیلوفسکی استاد ومحقق دانشگاه روابط بین الملل وابسته به وزارت امور خارجه روسیه گفته است؛ ایران وروسیه منطقه را دردست دارند این دوکشور دوست وهمسایه همکاریهای بسیار نزدیکی در امور منطقه ای دارند ....ارامش در منطقه قفقاز وآسیای مرکزی در در جه اول به دلیل سیاست واحد مسکو وتهران است .وی سیاست ایران در مناطق مذکور را بسیار سنجیده دانسته و افزوده بود ایران از اقدامات روسیه برای تامین ثبات در این منطقه حساس ومهم حمایت میکند.ایران وروسیه باید تمهیداتی را فراهم کنند که قدرتهای بزرگ در منطقه حضور نداشته باشند.؛
همچنین درمورخه 26/5/1388همان روزنامه در همان صفحه وبه نقل ازهمان خبرگزاری خواندم که جناب الکساندر سادونیکف سفیر روسیه درایران گفته است ؛ایران وروسیه به عنوان بازیگران اصلی منطقه قفقاز همواره خواستار این هستند که قفقاز شاهد هیچ صحنه درگیری نباشد وصلح و آرامش دراین منطقه حکمفرما باشد؛
از آنجائیکه نگارنده قریب 30سال از عمربر باد رفته اش را به تحصیل و تحقیق وکار اجرائی در خصوص مسائل بین المللی منطقه ای و سیاست خارجی کشورش اختصاص داده با ملاحظه اظهارات این دو سیاستمدارمتعجب و متحیر شدم.البته سخنان آنها در صورتیکه واقعیت داشت بسیار خوشحال کننده می نمود.آنچه مرابیشتر آزرده کرد این است که آقایان ،کارشناسان واگاهان ایران عزیز را چگونه می پندارند
لذا سوالاتی را از ایشان ومسئولین ذیربط مطرح ونظراتم رانیزباطلاع خوانندگان علاقمند می رسانم.
1-مواردی را از همکاریهای بسیار نزدیک تهران –مسکو در قفقاز ونتایج انها را اعلام نمایند.ایا ممانعت روسیه از میانجی گی ایران در بحران قره باغ ،.عدم دعوت از ایران جهت شرکت در اجلاس روسای پارلمانهاودبیران شورای امنیت ملی سه کشور قفقاز وروسیه ،همکاری محسوب میشود.
2-منظور از آرامش در قفقاز چیست.در شرایطی که هنوز بحران قره باغ که به دست مسکو عارض شده حل وفصل نگردیده ودر گرجستان بحران به دست مسکو تشدید شده و مناطق ابخازیا واوستیای جنوبی که جز خاک گرجستان است از سوی روسیه اشغال شده و برخلاف قوانین بین المللی از سوی روسیه شناسائی شده است.
3-کدامین سیاست سنجیده تهران در قفقاز موردرضایت مسکو است.ایا مواضع منفعلانه تهران در قبال حوادث مناطق مسلمان نشین روسیه من جمله چچن وتحولات گرجستان ومناقشه قره باغ مورد پسند مسکو است.
4-ایا عدم تحرک تهران در قفقاز که به دلیل مشکلات ایجاد شده از سوی روسیه می باشد ایران را به یک بازیگر اصلی در این منطقه تبدیل نمده است.
5-ایا زمانیکه مسکو در اردیبهشت سال 1371 سبب شکست مذاکرات صلح درتهران شد وهمزمان با امضای بیانیه صلح توسط روسای جمهور وقت ایران اذربایجان وارمنستان شهر تاریخی شوشا با مساعدت مسکووهمکاری عناصر خائن در اذربایجان به تصرف ارمنستان در امد ایران بازیگر اصلی بود.در حالیکه تهران از مسکو نیز جهت شرکت در این اجلاس دعوت نموده بود اما احدی شرکت نکرد.
6-ایا حضور نظامی روسیه در ارمنستان و کمک تسلیحاتی به این کشور از نقش صلح امیز مسکو در قفقاز حکایت میکند.
7-ایا تلاش و فشار مسکو به ارمنستان جهت ممانعت از انتقال گاز ایران به سایر مقاصد از طریق این کشور حاکی از نقش تنش زدائی مسکو در منطقه است.
8-ایا رفتار متناقض مسکو در قبال مناطق ابخازیا واوستیای جنوبی و مناطق مسلمان نشین روسیه مانند چچن واینگوش و...نشان از تلاشهای صلح امیز روسیه در قفقاز است.
9-ایا همسوئی روسیه با غرب در ممانعت از حضور ایران در طرحهای انتقال انرزی به اروپا حاکی از همکاری بسار نزدیک تهران –مسکو در منطقه است.
10-ایا ناخرسندی مسکو از انتقال گاز ایران به ترکیه وانتقال گاز ترکمنستان به ایران وایجاد مشکلات در ان راستا وتبدیل شدن به رقیب برای ایران در شرایطی که ترکیه با ایران مرز طولانی دارد معنی همکاری تهران –مسکو را به ذهن متبادر می سازد.
11-آیاعدم اجازه روسیه به کامیونهای ایرانی جهت تردد از مسیر جمهوری اذربایجان به روسیه که منجر به کاهش صادرات ایران به این کشور شد نمونه دیگری از همکاریهای تهران –مسکودر قفقاز محسوب میشود. وبسیاری سوالهای دیگر که باید مسکو به انها پاسخ دهد.در این مقال صرفا سوالاتی در خصوص منطقه قفقاز مطرح شد.انشاالله در فرصتهای بعدی سوالات زیادی درخصوص مسائل دریای خزر،.نیروگاه اتمی بوشهر، .مسائل دو جانبه ،.منطقه ای وبین المللی از مسکو خواهم نمود.
اما سوال مهمتر در خصوص قفقاز از مسکو این است که ایا عدم همکاری مسکو با تهران در مسائل امنیتی ،.اقتصادی ،سیاسی ،فرهنگی وممانعت از تلاشهای تهران در این منطقه به نفع روسیه شد یا پای دیگربازیگران فرا منطقه ای را به قفقاز واسیای مرکزی باز نمود.
مسکو علیرغم یکه تازهایش در قفقازنتوانست
1-مانع ازاحداث خط لوله نفت باکو-تفلیس –جیحان.خط لوله گاز بکو-تفلیس –ارزروم شود.
2-مانع ازامضای پیمان مشارکت برای صلح با ناتوو امضای سند همکاریهای انفرادی با این سازمان از سوی کشورهای عضو اتحادیه کشورهای مشترک المنافع شود.
3-مانع از نفوذ سیاسی ،امنیتی ،اقتصادی وفرهنگی غرب در این منطقه شود.
همانگونه که هویداست مسکو با اتخاذ سیاستهای ناشیانه، بخشی از منلفع خود وبخش زیادی از منافع ایران وکشورهای قفقاز را زائل کرد.تهران نیز به دلیل مشکلاتی که با غرب بویزه امریکا دارد و موضوع انرزی اتمی بوشهر که تکلیف ان نیز علیرغم وعده های مکرر مسکو هنوز هم مشخص نشده در برابر اینگونه اقدامات مسکو تا کنون نتوانسته موضع قاطع ومقتدرانه ای را اتخاذ نماید.سوال عمده تری که به ذهن می آید این است که در چارچوب منافع ملی کشورمان وبراساس قاعده هزینه –فایده ،آیاعدم سود ،زیان است یا عدم زیان، فایده.قطعا از منظر منافع ملی ،عدم سود ،زیان است وسیاست خارجی تهران عمدتا بر پایه عدم زیان ،سود است پی گیری میشود.
در صفحه 11مورخه24/5/1388روزنامه افتاب یزد درخبری به نقل از ایرنا خواندم که جناب سرگئی دروزیلوفسکی استاد ومحقق دانشگاه روابط بین الملل وابسته به وزارت امور خارجه روسیه کفته است ایران وروسیه منطقه را دردست دارند این دوکشور دوست وهمسایه همکاریهای بسیار نزدیکی در امور منطقه ای دارند ....ارامش در منطقه قفقاز واسیای مرکزی در در جه اول به دلیل سیاست واحد مسکو وتهران است .وی سیاست ایران در مناطق مذکور را بسیار سنجیده دانسته و افزوده بود ایران از اقدامات روسیه برای تامین ثبات در این منطقه حساس ومهم حمایت میکند.ایران وروسیه باید تمهیداتی را فراهم کنند که قدرتهای بزرگ در منطقه حضور نداشته باشند.
همچنین درمورخه 26/5/1388همان روزنامه در همان صفحه وبه نقل ازهمان خبرگزاری خواندم که جناب الکساندر سادونیکف سفیر روسیه درایران گفته است ایران وروسیه به عنوان بازیگران اصلی منطقه قفقاز همواره خواستار این هستند که قفقاز شاهد هیچ صحنه درگیری نباشد وصلح و ارامش دراین منطقه حکمفرما باشد
از انجائیکه نگارنده قریب 30سال از عمربر باد رفته اش را به تحصیل و تحقیق وکار اجرائی در خصوص مسائل بین المللی منطقه ای و سیاست خارجی کشورش اختصاص داده با ملاحظه اظهارات این دو سیاستمدارمتعجب و متحیر شدم.البته سخنان انها در صورتیکه واقعیت داشت بسیار خوشحال کننده می نمود.انچه مرا ازرده کرد این است که اقایان کارشناسان واگاهان ایران عزیز را چگونه می پندارد/
لذا سوالاتی را از ایشان ومسئولین ذیربط مطرح ونظراتم رانیزباطلاع خوانندگان علاقمند می رسانم.
1-مواردی را از همکاریهای بسیار نزدیک تهران –مسکو در قفقاز ونتایج انها را اعلام نمایند.ایا ممانعت روسیه از میانجی گی ایران در بحران قره باغ .عدم دعوت از ایران جهت شرکت در اجلاس روسای پارلمانهاودبیران شورای امنیت ملی سه کشور قفقاز وروسیه همکاری محسوب میشود.
2-منظور از ارامش در قفقاز چیست.در شرایطی که هنوز بحران قره باغ که به دست مسکو عارض شده حل وفصل نگردیده ودر گرجستان بحران به دست مسکو تشدید شده و مناطق ابخازیا واوستیای جنوبی که چز خاک گرجستان است از سوی روسیه اشغال شده و برخلاف قوانین بین المللی از سوی روسیه شناسائی شده است. 3-کدامین سیاست سنجیده تهران در قفقاز موردرضایت مسکو است.ایا مواضع منفعلانه تهران در قبال حوادث مناطق مسلمان نشین روسیه من جمله چچن وتحولات گرجستان ومناقشه قره باغ مورد پسند مسکو است.4-ایا عدم تحرک تهران در قفقاز که به دلیل مشکلات ایجاد شده از سوی روسیه می باشد ایران را به یک بازیگر اصلی در این منطقه تبدیل نمده است.5-ایا زمانیکه مسکو در اردیبهشت سال 1371 سبب شکست مذاکرات صلح درتهران شد وهمزمان با امضای بیانیه صلح توسط روسای جمهور وقت ایران اذربایجان وارمنستان شهر تاریخی شوشا با مساعدت مسکووهمکاری عناصر خائن در اذربایجان به تصرف ارمنستان در امد ایران بازیگر اصلی بود.در حالیکه تهران از مسکو نیز جهت شرکت در این اجلاس دعوت نموده بود اما احدی شرکت نکرد.6-ایا حضور نظامی روسیه در ارمنستان و کمک تسلیحاتی به این کشور از نقش صلح امیز مسکو در قفقاز حکایت میکند.7-ایا تلاش و فشار مسکو به ارمنستان جهت ممانعت از انتقال گاز ایران به سایر مقاصد از طریق این کشور حاکی از نقش تنش زدائی مسکو در منطقه است.8-ایا رفتار متناقض مسکو در قبال مناطق ابخازیا واوستیای جنوبی و مناطق مسلمان نشین روسیه مانند چچن واینگوش و...نشان از تلاشهای صلح امیز روسیه در قفقاز است.9-ایا همسوئی روسیه با غرب در ممانعت از حضور ایران در طرحهای انتقال انرزی به اروپا حاکی از همکاری بسار نزدیک تهران –مسکو در منطق است.10-ایا ناخرسندی مسکو از انتقال گاز ایران به ترکیه وانتقال گاز ترکمنستان به ایران وایجاد مشکلات در ان راستا وتبدیل شدن به رقیب برای ایران در شرایطی که ترکیه با ایران مرز طولانی دارد معنی همکاری تهران –مسکو را به ذهن متبادر می سازد.11-عدم اجازه روسیه به کامیونهای ایرانی جهت تردد از مسیر جمهوری اذربایجان به روسیه که منجر به کاهش صادرات ایران به این کشور شد نمونه دیگری از همکاریهای تهران –مسکودر قفقاز محسوب میشود. وبسیاری سوالهای دیگر که باید مسکو به انها پاسخ دهد.در این مقال صرفا سوالاتی در خصوص منطقه قفقاز مطرح شد.انشاالله در فرصتهای بعدی سوالات زیادی درخصوص مسائل دریای خزر.نیروگاه اتمی بوشهر .مسائل دو جانبه .منطقه ای وبین المللی از مسکو خواهم نمود.
اما سوال مهمتر در خصوص قفقاز از مسکو این است که ایا عدم همکاری مسکو با تهران در مسائل امنیتی .اقتصادی سیاس وفرهنگی وممانعت از تلاشهای تهران در این منطقه به نفع روسیه شد یا پای دیگربازیگران فرا منطقه ای را به قفقاز واسیای مرکزی باز نمود.
مسکو علیرغم یکه تازهایش در قفقازنتوانست
1-مانع ازاحداث خط لوله نفت باکو-تفلیس –جیحان.خط لوله گاز بکو-تفلیس –ارزروم شود.
2-مانع ازامضای پیمان مشارکت برای
صلح با ناتوو امضای سند همکاریهای انفرادی با این سازمان از سوی کشورهای عضو اتحادیه کشورهای مشترک المنافع شود.
3-مانع از نفوذ سیاسی امنیتی واقتصادی وفرهنگی غرب در ای منطقه شود.
همانگونه که هویداست مسکو با اتخاذ سیاستهای ناشیانهد بخشی از منلفع خود وبخش زیادی از منافع ایران وکشورهای قفقاز را زائل کرد.تهران نیز به دلیل مشکلاتی که با غرب بویزه امریکا دارد و موضوع انرزی اتمی بوشهر که تکلیف ان نیز علیرغم وعده های مکرر مسکو هنوز هم مشخص نشده در برار اینگونه اقدامات مسکو تا کنون نتوانسته موضع قاع ومقتدرانه ای را اتخاذ نماید.سوال عمده تری که به ذهن ماید این است که در چارچوب منافع مل کشورمان وبراساس قاعده هزینه –فایده ایا یا عدم سود زایت است یا عدم یزان فایده.قطعا از منظر منافع ملی عدم سود زیان است وسیاست خارجی تهران عمدتا بر پایه عدم زیان سود است پی گیری میشود.
11/6/88اردبیل
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر